sábado, diciembre 30, 2006

Entonces

Yo te amo para comenzar a amarte
para recomenzar el infinito
y para no dejar de amarte nunca
por eso no te amo todavía.
Pablo Neruda
No me hagas caso,
no me escuches, no me mires,
no me tientes ni me quieras
si te digo que te quiero,
pero cuándo

me escuches
y descubras el secreto de mi voz,
me mires
y encuentres encendida mi pasión,
me tientes
y te encuentres frente a mi corazón,

entonces
no te sientas perdida ni desconfíes
de las manos
que palpan y te buscan,
de los labios
que susurran y te besan,
de los sueños
que acarician y te sueñan,

entonces niña,
dará igual lo que pienses,
no te quepan dudas
aunque no te lo diga,
aunque no te lo creas,
entonces te querré siempre.

3 Comments:

Blogger Javi said...

Núria,
intento que parezca que siempre estoy en forma, cómo tu dices. Aunque algunas veces es más complicado que otras.

Escribir poesía es una combinación de aquello que vives y de lo que nunca viviste, de lo que quisieras vivir y aquello con lo que deseas soñar.

Escribir poesía es dejarse llevar, creo que entiendes a lo que me refiero.

Núria, feliz año.

10:51 p. m., diciembre 30, 2006  
Blogger Cesc Amat said...

Javi,

He arribat de nou fins aquí a través de la recomanació de la Joana, i efectivament és maca la poesia! Bona any 2007 i endavant!

12:17 a. m., enero 02, 2007  
Anonymous Anónimo said...

Te entiendo perfectamente. La poesía es eso: realidad, fantasía, recuerdos, sueños, pesadillas...
Un beso, Javi.
Feliz Año Nuevo.

8:15 p. m., enero 02, 2007  

Publicar un comentario

<< Home