martes, febrero 13, 2007

Camino

Camino junto al frío de la mañana
sin detenerme a pensar en nada
aunque puede que tal vez sí en alguien
y al pasar por las mismas callejas
una y otra vez tras otra y otra más
me pregunto acaso donde estará,
cómo no recibo nunca una respuesta
que atraviese un resquicio de soledad,
se me clave en la incertidumbre
y ahogue las ganas que tengo de ella,
pues aprieto el paso, camino en silencio
esperando que pase pronto el tiempo
porque aunque soy paciente, es cierto,
todo esto lo digo con absoluta franqueza,
estoy loco por poder tenerla cerca.

5 Comments:

Anonymous Anónimo said...

¡Ojalá lo consigas!

7:22 a. m., febrero 14, 2007  
Blogger Joana said...

He de buscar noves definicions per les teves poesies...
Petonet que darrerament no en dones eehh.

3:43 p. m., febrero 14, 2007  
Blogger Rafa said...

Es preciosa! M'identifico amb aquesta poesia, perquè jo també cada matí, per poder soportar el fred, començo a pensar i a somiar. Llàstima que el somni només duri aquest trajecte i es quedi en això, en un somni.
Llàstima no haver-nos creuat al carnaval de Vista Alegre, però ja hi hauràn més ocasions.
Salut!

12:28 a. m., febrero 15, 2007  
Anonymous Anónimo said...

Eis!! como va el desasosiego post-examen¿?¿? xdd

yo estoy en clase y como hoy no tendremos cita, puesto que me disfrazo de playmobil, te escribo en el camino.

Hasta lueguito!!!

11:41 a. m., febrero 15, 2007  
Blogger Javi said...

Prova

7:14 p. m., febrero 16, 2007  

Publicar un comentario

<< Home